FDM jest to metoda leczenia zaburzeń powięziowych.

Metoda FDM bazuje na założeniu, że odkształcenia (dystorsje) powięzi są główną przyczyną zaburzeń funkcji narządu ruchu. Kluczowym elementem diagnostycznym jest język ciała wyrażany przez sześć odkształceń powięziowych. Metodę FDM cechuje wysoka efektywność w leczeniu takich urazów jak m.in. skręcenia, zwichnięcia, naderwania mięśni. Znajduje ona zastosowanie w urazach sportowych oraz innych dolegliwościach ortopedycznych.

Metoda Fascial Distortion Model (FDM), która zdobywa obecnie ogromną popularność wśród terapeutów i pacjentów na całym świecie, została stworzona w latach 90-tych przez osteopatę - dr Stephena Philipa Typaldosa. Zauważył on jak istotną rolę w różnego rodzaju schorzeniach oraz dysfunkcjach narządu ruchu odgrywa powięź. FDM to wyjątkowo skuteczna forma diagnozy oraz terapii dolegliwości bólowych, a także dysfunkcji narządu ruchu w obszarze układu mięśniowo-szkieletowego. Od początku lat 90-tych i powstania tej koncepcji, jej twórca przekazuje swoją wiedzę w USA, Japonii, a także w krajach europejskich. Metodę tę często spotyka się pod nazwą Typaldos Manual Therapy, czyli TMT, bądź też Orthopatic Medicine, czyli medycyna ortopatyczna.

Układ powięziowy – co trzeba na ten temat wiedzieć

• Układ powięziowy jest mostem między układem mięśniowym a kośćcem. Powięź pozwala na lepsza mobilność niż kości, a jednocześnie zapewnia wyższą stabilność niż sam mięsień.
• Tkanka ta jest wszechobecna w ludzkim organizmie. Każda bowiem nawet najmniejsza komórka jest nią otoczona. Gdybyśmy hipotetycznie usunęli to co jest przez układ powięziowy otulone, pozostałby obraz naszego ciała, ale bez wypełnienia.
• Dr Robert Schleip (Uni Ulm) w badaniach jakie przeprowadził w 2006 roku, dowiódł, że układ powięziowy posiada elementy, które mogą się kurczyć. Niemijające oddziaływanie czynników stresowych z autonomicznego systemu nerwowego wywołuje podwyższenie napięcia powięziowego co doprowadza do odczuwalnego przez nas napięcia i usztywnienia.
• Naukowcy zaliczyli powięzi do narządów zmysłu. Badania dowiodły, że w tkance tej jest więcej zakończeń mózgowych niż np. w oku czy skórze. Dlatego też, każdy uraz w obrębie powięzi powoduje reakcję bólową organizmu.
• Przez system powięzi zwiększone napięcie rozszerza się po całym organizmie. Jest to mechanizm czysto fizjologiczny, mający zapobiec kumulacji zbyt dużych sił w jednym miejscu. Negatywnym efektem takiego procesu jest przeniesienie ograniczeń ruchowych z jednego miejsca w organizmie na inne, często położone w dużym oddaleniu od pierwotnego ogniska.
• Powięzi biorą udział w skurczu mięśni i wspomagają one ten proces. Pozwalają na utrzymanie mięśnia w określonym kształcie i położeniu. Powięź rozciągając się staje się magazynem energii kinetycznej, wykorzystanej następnie w trakcie ruchu i powiązanej z nim pracy mięśni.

Nie czekaj, zadzwoń i umów się na wizytę!

Lub opisz swój problem za pomocą naszego formularza kontaktowego